Η Βαϊάνα μεγαλώνει στο νησί που γεννήθηκε, με την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα διαδεχτεί τον πατέρα της στη διοίκηση του νησιού. Παρά τις εκκλήσεις της, κανείς δεν την ακολουθεί στην εξερεύνηση του Ωκαεανού. Όταν οι συνθήκες στο νησί γίνουν αφόρητες, θα αναγκαστεί να φύγει μόνη της σε αποστολή για να βρει τον ημίθεο Μάουι. Τι έκανε ο Μάουι που προκάλεσε την οργή των θεών; Τι εμπόδια θα συναντήσουν κατά την αποστολή τους; Και πώς ο Ωκεανός θα γίνει σύμμαχος της Βαϊάνα;
Το σκηνοθετικό δίδυμο των Ρον Κλέμεντς και Τζον Μάσκερ μπορεί να μην το έχει πολύς κόσμος ακουστά, είναι όμως τα ονόματα πίσω από κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Disney: Σκηνοθέτησαν τη Μικρή Γοργόνα, όπου η κόρη του βασιλιά λαχταρά να εξερευνήσει περιοχές που τις είναι απαγορευμένες. Τον Αλαντίν, μια απίθανη περιπέτεια με πολύ χιούμορ. Και τον Ηρακλή, έναν αγαπημένο ήρωα και ημίθεο. Με τέτοιες ταινίες στο ενεργητικό τους δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιλογή για μια περιπέτεια με πολύ χιούμορ και με ήρωες την κόρη του αρχηγού που λαχταρά να εξερευνήσει απαγορευμένες περιοχές και έναν αγαπημένο ήρωα και ημίθεο.
Η Βαϊάνα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Πρόκειται για μια ταινία που, αν και διαδραματίζεται σε ένα μακρινό παρελθόν, μιλάει στο σήμερα. Η Βαϊάνα είναι μια ακόμα από τις νέες ηρωίδες της Disney που δεν αποδέχονται τη μοίρα τους και ζητούν κάτι παραπάνω, και που δεν ονειρεύονται τον ιδανικό για αυτές άντρα. Δεν αποδέχεται καν τον τίτλο της πριγκίπισσας. Επίσης πρόκειται για μια ταινία της οποίας οι δύο κεντρικοί ήρωες δεν ανταποκρίνονται εμφανισιακά στα γνωστά κλισέ: Η μεν Βαϊάνα είναι μια έφηβη κοπέλα με σωματότυπο έφηβης κοπέλας. Από την άλλη ο Μάουι δείχνει ρωμαλέος, χωρίς όμως η εμφάνισή του να παραπέμπει στους γνωστούς «σφίχτες». Και η πλοκή όμως αποφεύγει τα κλισέ. Δεν υπάρχει ένας μισητός κακός. Όσοι στέκονται εμπόδιο στο δίδυμο είναι μάλλον κωμικοί χαρακτήρες, ενώ η τελική αντίπαλος έχει πιο πολλά κοινά με την Έλσα του Ψυχρά Κι Ανάποδα και λιγότερο με την Ούρσουλα ή τον Τζαφάρ.
Πέρα όμως από την πλοκή, η ταινία εντυπωσιάζει και με το στήσιμό της. Τα πλάνα είναι εντυπωσιακά, και κυρίως το πώς δείχνουν την κίνηση του νερού. Και φυσικά ξεχωρίζουν τα τραγούδια, αφού η ταινία είναι μιούζικαλ, ένα είδος στο οποίο η Disney επιστρέφει τακτικά, κι ας μην το υπηρετεί όπως το έκανε στη δεκαετία του 1990.
Δεν έχω δει την αγγλόφωνη έκδοση της ταινίας για να κρίνω την (αρκετά καλή) μεταγλώττιση, μπορώ όμως να πω ότι στα τραγούδια η μεταγλώττιση υστερεί, λόγω των αναπόφευκτων περιορισμών που έχει το εγχείρημα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι «You’re Welcome», το οποίο στην Ελληνική του εκδοχή («Χαρά Μου») δεν καταφέρνει να δείξει την αλαζονεία του Μάουι.
Όπως φαίνεται, η ταινία στάθηκε κάπως άτυχη όσον αφορά το τάιμινγκ. Σε μια άλλη χρονιά θα θριάμβευε. Το 2016, επισκιάστηκε τόσο από τη Ζωούπολη, μια ταινία της Disney που λόγω των συγκυριών είναι επίκαιρη, όσο και από το La La Land, ένα μιούζικαλ με πρωτότυπα τραγούδια τα οποία αγαπήθηκαν πολύ. Επίσης όπως φαίνεται η Disney είχε τελικά δίκιο όταν άλλαξε τον τίτλο της Ραπουνζέλ σε Μαλλιά Κουβάρια και της Βασίλισσας Του Χιονιού σε Ψυχρά Κι Ανάποδα. Πιστεύω ότι πολλοί θεατές δεν την προτίμησαν ως «κοριτσίστικη». Αυτοί χάνουν. Είμαι όμως σίγουρος ότι όσο περνάει ο καιρός θα πάρει τη θέση που πραγματικά της αξίζει.
.webp)
.jpg)
